Na jutro zamówiłam drabinę, to znak, że zbliża się wielkie sprzątanie przed pakowaniem. Przyczepę zostawiamy w przechowalni na kempingu, więc by całkiem nie obrosła brudem trzeba ją wyszorować. Plan na jutro - ja idę na pływanie, potem na hiszpański,  Zenek -mycie dachu i miejmy nadzieję, że żadne zapiaszczone wiatry znad Sahary nam nie powieją, bo praca pójdzie na marne. W tym roku zastosujemy metodę podpatrzoną w Bolnuevo: coś tam umyć, a potem siesta z kieliszkiem wina. I tak przez 2-3 tygodnie.

A póki co, to pogoda nam się bardzo poprawiła, dziś była ostatnia chłodna noc, a w ciągu dnia jest powyżej 20 stopni w cieniu, a w słońcu to regularne upały.
Dziś na obiad były placki ziemniaczane - pychota, a na deser  koktajl z truskawek, mandarynek, banana i jogurtu, też pychotka.

Karnawał

Hiszpanie bardzo lubią fiesty, więc karnawał jest świetną okazją do przygotowania wspólnego świętowania. Wczoraj w Torrevieja była karnawałowa parada. Odbywa się o tak - grupy sąsiadów, szkoły tańca, ludzie z dzielnicy skrzykują się, przygotowują choreografię i ruszają tanecznym krokiem na ulice miasta, by cieszyć oko widzów i tych leniwców, którym się nie chce. W sumie było to prawie 3 godziny pochodu - aż nas nogi bolały od stania i przytupywania w rytm muzyki. Rozmachu jak w Rio de Janeiro nie było, ale i tak było fajnie, bo u nas "w tem temacie" to totalna posucha.
Zapraszam do pooglądania zdjęć - część jest moich, to te gorszej jakości, a część podkradłam z sieci z portalu diarioinformacion.com.
Na początek szła urocza grupa tęczowych dzieci

a za nimi kościotrupy i zombiaki (mam wrażenie, że u nas obie grupy zostały by potępione)

Potem też było kolorowo - i jak widać na zdjęciach były dzieciaczki, mamusie i nawet babcie. Maludy z wielkim przejęciem usiłowały tańczyć układ i od razu widać było przyszłe tancerki.

Pojawiły się też pierwsze platformy

Było stadko różowych flamingów, a flamingowa królowa spoglądała na nich z wysokości

A potem był humorystyczny akcent - nazwałam go grupą rekonstrukcyjną i była to jedyna grupa złożona z samych facetów, mimo widocznych na zdjęciu strojów.

Chłopaki z pepeszami co chwilę składały się do strzelania, a ich koledzy z bębnami perfekcyjnie imitowali strzały - aż dziw, że policja nie przyjechała.

Następnie była grupa piracka, torreadorzy i cyganki

i następni w fantazyjnych strojach 

Grupa indyków była bardzo liczna i zróżnicowana wiekowo - widać, że tańczyć można od kołyski niemalże aż do późnej starości.

A później pokazała się grupa tancerzy inspirowanych filmem Avatar - kto oglądał, to wie. I ta grupa mi się podobała najbardziej.

Były jeszcze skąpo ubrane tancerki cieszące oko panów, był akcent egipski i coś na kształt afrykańskich tancerek, a cały pochód zamykała platforma.

A teraz kilka zdjęć profesjonalisty - sprzęt miał o niebo lepszy od mojej komórki (niestety mój aparat zbiesił mi się na początku pochodu i wszystkie zdjęcia są robione komórką) i możliwość wmieszania się w tłum tancerzy.

I na pożegnanie plaża w Torrevieja nocą

Canelobre

Wczoraj pojechaliśmy sobie na wycieczkę do Cuevas de Canelobre czyli do Jaskini Świecznikowej (canelobre - kandelabr czyli świecznik po naszemu).
Jaskinia znajduje się na zboczu góry Cabezon de Oro (Góry Betyckie, okres jurajski),

ale góra nie ma nic wspólnego ze złotem (hiszp. oro - złoto), tylko jest błędnym tłumaczeniem arabskiego Ur - oznaczającego wodę. Jaskinię bowiem odkryli Arabowie w 8 wieku i była ona zalana wodą. Góra jest ciekawa, bo z dziurką jak od strzału armatniego - ale jest to otwór naturalny.

Jaskinia jest stara, ma około 140 milionów lat i geologowie mówią, że wcale nie jest ukończona - stalagmity w dalszym ciągu przyrastają w tempie 1 cm na 100 lat. Nie można było robić zdjęć, więc zobaczycie tylko te podkradzione z sieci, ale na koniec dostaliśmy płytę cd z nagranym filmikiem z głównymi jaskiniowymi atrakcjami.

Jak zwiedzaliśmy to oświetlenie nie było aż tak spektakularne, ale i tak warto było.

Na zdjęciu powyżej jest formacja zwana Sagrada Familia i faktycznie wygląda niesamowicie.
Zeszliśmy aż na sam dół jaskini, jakieś 70 metrów, podziwiając po drodze stalaktyty i stalagmity, a największy stalagmit ma 25 metrów wysokości.

W czasie wojny domowej w jaskini był warsztat naprawy silników samolotowych, a turystom do zwiedzania udostępniono jaskinię dopiero pod koniec XX wieku. Obecnie organizuje się tam koncerty muzyczne i ponoć jest tam bardzo dobra akustyka.

Podziwialiśmy też widoki mimo iż widoczność nie była zbyt dobra, ale morze udało się wypatrzyć (jakieś 20 km)

Bodega Bocopa

We wtorek mieliśmy najcieplejszy dzień w całej Hiszpanii - oficjalnie 27,3 stopnia w cieniu, ale w środę było 10 stopni mniej i pełne zachmurzenie. W ogóle to nam nie przeszkadzało, bo był to dobry dzień na wycieczkę do winiarni i teoria mówi, że w upały wino rozleniwia człowieka, a gdy jest chłodno, to rozgrzewa. No więc rozgrzewaliśmy się!

Na początek był sklep

potem oglądaliśmy filmik reklamowy, z którego dowiedzieliśmy się, że:
- Bocopa jest największą grupą producencką w prowincji Alicante
- uprawy zajmują 2,5 tysiąca hektarów
- jest 6 oddziałów i razem rocznie produkują 6 milionów litrów wina
- używają różnych szczepów winogron, jak Moscatel de Alejandria, Monastrell, Syriah, Chardonnay.
- najsłynniejsze wino z tej winiarni to Marina Alta, białe wytrawne i tych sprzedają najwięcej na całym świecie.
Potem ruszyliśmy na obszar produkcji i od razu w rozlewni przywitała nas ściana wina - tu chyba zgromadzono wszystkie rodzaje win jakie były do tej pory wyprodukowane.

Następnie przeszliśmy do hali z wielkimi kadziami fermentacyjnymi i z początku byłam trochę rozczarowana, że jest ich tak mało - coś około 20-25.

Ale jak się potem okazało, że jedna taka kolumna zawiera 

to i tak będzie ponad milion litrów na ten zakład.

Po takiej wstępnej fermentacji sprawdzana jest jakość otrzymanego produktu i podejmowana jest decyzja co dalej. Wybitne i dobre są przelewane do dębowych beczek, a te pośledniejsze od razu butelkowane i sprzedawane jako "młode" wina do konsumentów.

Beczki wykorzystuje się 6 razy, a potem są sprzedawane jako dekoracja do różnych sklepów, barów czy hoteli. Dawniej były niszczone, a teraz i na pustych beczkach można zrobić biznes.

Proces dojrzewania w beczkach też jest ściśle kontrolowany, a na końcu rozlewa się wino do butelek i te najlepsze dalej sobie dojrzewają

A potem była najsmaczniejsza część wycieczki - degustacja. Spróbowaliśmy wina białe Marinę Altę i Laudum Chardonnay - lepsza była Marina. Z czerwonych było Laudum Roble i Laudum Gran Reserva - i oczywiście to drugie skradło nasze serca

a na koniec uraczono nas winem bąbelkowym (spumante) - były wytrawne (brut), półsłodkie (semiseco) i słodkie (dulce). Było też jedno bezalkoholowe, ale nikt się nie skusił.

Na lunch poszliśmy do pobliskiej restauracji, gdzie do obiadu serwowano wina z Bocopy w ilościach nieograniczonych, więc każdy, kto wcześniej za mało popróbował mógł uzupełnić poziom wina we krwi.

Z tego powodu powrót na kemping był bardzo wesoły ze śpiewami włącznie.