7. tydzień - port San Pedro

 W sobotę zrobiliśmy sobie wycieczkę do portu San Pedro. Droga prowadzi przez stawy solankowe i tym razem część z nich była różowa

Świadczy to o bardzo dużym zasoleniu i rozwoju specjalnych mikroalg odpowiedzialnych za kolor. Algi nazywają się dunaliella salina i mają wysoką zawartość beta-karotenu, który jest odpowiedzialny  za ich kolor. Podobnie jak w czerwonych warzywach, z tą różnicą, że pomidora widać, a tych mikroalg nie udało mi się wypatrzeć w wodzie. Za to na brzegach zbiorników widać skrystalizowaną sól.

Przy porcie zlokalizowana jest fabryka soli

która pracuje tu od ponad 800 lat, a ponoć również za czasów rzymskich odparowywano tu sól.  W średniowieczu były tu 3 małe stawy, które należały do króla i wydobywały "białe złoto". Na początku XX wieku stawy solne zostały sprywatyzowane i powiększono ich obszar, pobierając wodę z Mar Menor. Słońce i wiatr robią swoją robotę i co rok odparowuje się tu ok 80 tysięcy ton soli wysokiej jakości.

Obok jest marina dla jachtów

oraz port rybacki - mniej malowniczy, ale bardziej pożyteczny.

Zrobiliśmy razem 25 km, pogoda w dalszym ciągu ładna choć noce już bywają chłodne - raz nawet było 5 stopni. Dobrze, że w dzień słońce nagrzewa powietrze do 20 stopni. Ciekawe, jaki będzie grudzień?

7. tydzień - navajas, czyli po naszemu nożeńce

 Nożeńce jakie są każdy widzi

inna nazwa to małże brzytwy lub okładniczki. U nas świeżych raczej nie ma, a w Hiszpanii i Portugalii to można sobie samemu nazbierać, jak ktoś wie gdzie szukać. Ale bez problemów występują w miejscowych sklepach, więc nie trzeba ganiać z łopatą po plaży. Do tego potrzebne jest masło, pokrojona w piórka szalotka, posiekany czosnek i odrobina wina do sosu

i można się zabrać za gotowanie. Gotowanie zajmuje 4-5 minut

i po posypaniu pietruszką mamy małżową przekąskę. 

Dobrze smakuje z bagietką, choć by się najeść trzeba by ugotować z kilo na osobę. Ale my tylko próbujemy różne rodzaje owoców morza, by dowiedzieć się co nam smakuje najbardziej. Do tej pory w czołówce są  krewetki 🦐, ośmiornica🐙 i kalmary 🦑, a reszta to może być, ale niekoniecznie musi. 

Danie pracowicie przygotował Antek, a my z Iloną patrzałyśmy z podziwem. Zenek z reguły owoców morza nie tyka, więc na otarcie łez dostał gofra z owocami.

Ośmiornicę po galicyjsku na pewno ugotujemy, ale jak nam się pogoda troszkę popsuje, bo teraz to szkoda siedzieć przy kuchni jak można pojechać na wycieczkę rowerową.

7. tydzień - wszystkie drogi prowadzą do Santiago de Compostela

Przy plaży de las Higuericas natknęliśmy się na oznaczenie drogi pielgrzymkowej do Santiago de Compostela. 

Z ciekawości zaglądnęłam do Internetów, by sprawdzić ile dróg tam prowadzi i okazuje się, że cała Hiszpania ma swoje szlaki. 

A w Santiago de la Ribera jest nawet pomnik pielgrzyma - postawiony tam w 2008 roku, czyli idea pielgrzymki jest wiecznie żywa.

Jak widać odległość jest imponująca i tak na piechotę idąc po 30 km dziennie, trzeba by maszerować prawie dwa miesiące. 

Pielgrzymowanie do Santiago w latach 80 ubiegłego wieku spopularyzował papież Jan Paweł II i w 1986 rozpoczęła się wielka rekonstrukcja tego szlaku, po tym jak Rada Europy uznała Drogę św. Jakuba za drogę o znaczeniu dla kultury europejskiej, a Unesco w 1993 wpisała ją na listę światowego dziedzictwa. Również w Polsce mamy wyznaczone szlaki pielgrzymek i jedna z nich biegnie przez nasze Leszno - to ta żółta linia.

Mapy gogle pokazują, że na piechotę z Leszna do Santiago jest 2566 km, ale to pewnie po zwykłych drogach. Jakby iść zrekonstruowanymi szlakami pielgrzymów pewnie byłoby ze 3 tysiące. Buon camino.

6. tydzień - samoloty

Dziś dalszy ciąg zdjęć z wczorajszej wycieczki. Będzie samolotowo, bo koło San Javier jest Akademia Lotnicza - po hiszpańsku Academia General del Aire. Kształcą się tu piloci hiszpańskich sił zbrojnych, co często słychać jak latają nam nad głowami. Baza powstała w latach 20 ubiegłego wieku, potem była wojna domowa i dopiero w roku 1943 zaczęto tu kształcić pilotów. Od roku 1945 wykształcono ich ok 6000,  nie tylko pilotów lotniczych, ale też inżynierów, kwatermistrzów, prawników czy medyków. Jednego z tych absolwentów spotkałam na deptaku, ale był taki jakiś mało mobilny (hahaha)

Niewątpliwą atrakcją promenady są modele samolotów

Każdy model jest opisany - typ samolotu i daty produkcji. Jest także informacja dla niewidomych w Braille'u, a modele są tak umieszczone, że można je łatwo dotykać.

Wypatrzyłam też dwa ładne domy, które wyróżniały się z typowej wakacyjno-hotelowej zabudowy w tym rejonie. Ten drugi niezamieszkały, ale ciągle jeszcze w bardzo dobrym stanie. Szkoda tylko, że okoliczne domy nie trzymały kolonialnego stylu i psuły ogólny widok.

No i oczywiście przez całą wycieczkę podziwialiśmy Mar Menor

Przejechaliśmy w sumie 30 km ciesząc się świetną letnią pogodą i jak wczoraj pisałam odkryliśmy fajne miejsce z pysznymi owocami morza. A na koniec relacji jeszcze więcej samolotów - tym razem malowanych

6. tydzień - Santiago de la Ribera

 Pogodę mamy wymarzoną na wycieczki rowerowe, więc dziś pojechaliśmy aż pod lotnisko w San Javier. Na lotnisko oczywiście wejść nie można, bo to Zona Militaria, ale wycieczka była świetna i takie widoki po drodze.

Cały czas jechaliśmy promenadami nad samym brzegiem Mar Menor i dziś udało nam się zaglądnąć na targ rybny, choć zamiast targ należało by powiedzieć - giełda rybna. Weszliśmy do środka i przez chwilę obserwowaliśmy proces sprzedaży. Wygląda to tak: 

-  rybacy łowią ryby, kraby, langustynki i co tam jeszcze w wodzie pływa i porcjami pakują do styropianowych pudełek 

- każde pudełko ma numer i z tym numerem jedzie po transporterze, gdzie jest robione zdjęcie, dodawany opis i wtedy rozpoczyna się licytacja

Kupcy mają piloty i mogą zmienić cenę i kupić jeśli towar i cena im się podoba. Jak rybka jest kupiona, to drukarka automatycznie drukuje kto i co kupił - pełna profeska. 

A potem obsługa dokłada do pudełka trochę lodu i owoce morza są gotowe do transportu.

Obok giełdy jest restauracja i można na miejscu zjeść świeżą rybę czy innego kraba. W drodze powrotnej wstąpiliśmy i Zenek dostał dorsza z cebulką, a ja wzięłam sobie smażone kalmary.

Było pyszne!

5. tydzień - znów mamy lato

 Wróciło ciepło, choć wczoraj niemiłosiernie wiało, był to dość  ciepły wiatr. Wieczorami mamy spektakularne zachody słońca - pewnie wschody są równie malownicze, ale nie ma komu jechać nad morze o 8 rano. Tak więc zdjęcie z wczorajszego zachodu:

Dziś pojechaliśmy do San Pedro del Pinatar sprawdzić co ciekawego jest w Lidlu i sprawdzić gdzie można postawić rowery, gdy pojedziemy na poniedziałkowy targ. Zawsze jeździliśmy tam samochodem, więc parkingi mamy rozpracowane, a rower trzeba dobrze przypiąć, by nie zniknął. W zeszłym roku sąsiadowi w ostatni dzień pobytu ukradli rower, gdy siedział w barze na kawie, mimo tego, że był zablokowany - ktoś wziął pod pachę i sobie z nim poszedł.