Wczoraj przejechaliśmy nad granicę francusko-niemiecką do Alzacji i po nazwach miejscowości widać, że tereny te mają bogatą historię. Zatrzymaliśmy się na kampingu niedaleko miasteczka Neuf-Brisach. Brzmi z niemiecka, leży we Francji, a z lotu ptaka wygląda podobnie jak inne tego rodzaju miasta-twierdze (zdjęcie z sieci)

Pośrodku jest plac apelowy i kościół garnizonowy,

ulice poprowadzone  pod kątem prostym, a domy jednopiętrowe

Ot i całe miasteczko, ale mury dookoła ma w bardzo dobrym stanie - widać nawet otwory strzelnicze dla karabinów.

Dziś jest 110 dzień naszej podróży - czyli mamy rekord długości wyjazdu. Objechaliśmy dookoła Półwysep Iberyjski i jak wrócimy do domu to będzie 8400 km przejechanych. Bardzo nam się podobało i pewnie w przyszłym roku zaplanujemy sobie podobna trasę. Hiszpania przypadła nam do gustu i ma jeszcze wiele miejsc wartych odwiedzenia.
Za dwa dni będziemy już w domu i najbardziej się cieszę na "duszenie" wnuczki!

Wróciliśmy z wyżyn  na niziny - droga z ostatniego kampingu zawiodła nas prawie 1100 m.n.p.m, a potem był malowniczy zjazd serpentynami w dół. Na jednym z zakrętów był punkt widokowy, to macie panoramę Clarmond-Ferrand w całej okazałości: świetnie widać czarną katedrę dużo wystającą ponad budynki.

A jak już zjechaliśmy na dół, to zaczął padać deszcz i lało do samego wieczora.
Następne miasteczko w naszej podróży to Dole du Jura. Kamping, położony na skraju miasteczka, obok boisk sportowych, w zakolu rzeki jest w odległości spacerowej od miasta. Nawet nie musieliśmy ściągać rowerów i dwie godzinki wystarczyły na pochodzenie po starówce i nad brzegami rzek.
Obok kampingu w kanale stoją mieszkalne barki, mają nawet skrzynki pocztowe!

A w mieście spotkaliśmy takiego "kampera wodnego" - nawet miał antenę satelitarną.

Nad miastem góruje miejscowa Notre Dame - widać ją świetnie prawie z każdego miejsca.

Budowla jest gotycka, w środku nie ma zbyt dużo ozdób, ale ma przepiękne witraże. Poniżej ołtarz główny, organy, drewniana kazalnica i witraże

W Dole urodził się i kilka lat mieszkał Luis Pasteur - ten od pierwszej szczepionki (na wściekliznę) i od pasteryzacji jako metody utrwalania żywności. Dom rodzinny znajduje się na trasie wycieczki proponowanej przez miejskie przewodniki - tak wyglądał prawie 200 lat temu

a dziś jest popiersie umieszczone obok.

A na koniec kilka zdjęć miasteczka.

Pogoda dziś się poprawiła i od rana mamy na przemian słońce i chmury, ale nie pada.

Jutro jedziemy dalej, już pod granicę z Niemcami i tam będzie nasz ostatni francuski kamping.

Jesteśmy coraz bliżej domu - jeszcze tylko jakieś 1500 km do przejechania. Wczoraj dojechaliśmy w okolice Clermont-Ferrand na ładny kamping Les Domes. Właścicielka była zdziwiona - chyba gości z Polski jeszcze nie mieli.
Jechaliśmy po bardzo malowniczej drodze

wokół było dużo zameczków i większych domostw

oraz pozostałości po czasach prehistorycznych - czyli dziur w skałach

gotowych do ogolenia turystów z następnych euro. Ale i tak kiedyś tu wrócimy, bo region jest naprawdę bardzo malowniczy.
Jutro następne 350 km do pokonania i pewnie będziemy jechać z 6 godzin, bo autostrady omijamy szerokim łukiem - są nawet droższe niż we Włoszech. Co prawda na drogi nie ma co narzekać, ale mijane miasteczka spowalniają podróż czasem do 30 km/h.

Jesteśmy w Le Bugue sur Vezere - w jednym z urokliwych francuskich miasteczek.

Miasteczko leży w Akwitanii i po przyjeździe na kamping dostaliśmy mnóstwo materiałów turystycznych. Są tu w pobliżu zameczki, jaskinie, malowniczo położone ruiny i tylko szkoda, że już musimy wracać. Udało nam się zwiedzić jedną z jaskiń - Jaskinię Niedźwiedzią Bara-Bahau. Za 7 EU (od głowy) przemiła pani pokazywała nam rysunki naskalne wyryte przez kromaniończyków dawno dawno temu. Tak w ogóle ten teren jest kolebką człowieka z Cro-Magnon, więc jaskiń ze śladami ich bytności jest tu bez liku. Nie udało mi się zrobić zdjęć w środku, więc możecie oglądnąć stronę
http://barabahau.free.fr/la_salle_des_gravures.html
A to wejście do jaskini odkryte przypadkowo w 1951 roku. Jaskinia jest prywatna! Też bym taką chciała!

A wieczorem mieliśmy: upał, burzę z piorunami i trochę deszczu, więc Zenek mógł wreszcie siedzieć pod markizą, delektować się świetnym francuskim winem słuchając jednocześnie szumu deszczu o dach kampera!!!

Jutro jedziemy dalej, ale na pewno tu wrócimy.

Ostatnie nadmorskie miasteczko Mimizan Plage, w którym od wczoraj jesteśmy jest mało ciekawe - typowa mieścina nastawiona na turystów. Ale ma ładną plażę: żółciutki piaseczek i brak jakichkolwiek skał. Są tu dwa kampingi, ale daleko od morza i stelplatz dla kamperów tuż przy morzu.

Jedyny "staroć" jaki udało mi się wyszukać stał na parkingu - prawda, że fajny?

Jutro śpimy już w interiorze. Au revoir, ocean!

Dziś jest 101 dzień naszych nieustających wakacji i jesteśmy już na ostatnim oceanicznym kampingu.
Ale mam jeszcze zdjęcia z poprzedniego. W niedzielę było słonecznie, więc wybraliśmy się rowerami do miasteczka Saint Jean de luz.

Miasteczko z piękną plażą, taki "Sopocik" z ładnymi domami i mnóstwem restauracyjek. Był nawet Grand Hotel z czerwonym dywanem!
Plaża i widok na zatokę z okolicznej górki

Miasteczko

Kościół - zdjęcie z zewnątrz jest moje, ze środka wyszukane w sieci, bo akurat była msza i nie chciałam pstrykać aparatem. W czasie mszy był praktycznie pusty, może ze 20 osób siedziało w bocznych ławkach przy ołtarzu, ale miasteczko było przygotowane do procesji - ustrojone kwiatami i ze specjalną drogą ułożoną z białych ręczników.

Kościół był miejscem zaślubin Ludwika XIV z Marią Teresą Infantką Hiszpańską 1660 roku. 

A potem przy porcie rybackim na placu natrafiliśmy na baskijskie tańce ludowe.

Tańczyły nie tylko dzieci, choć tych było najwięcej

Doczytałam się w internecie, że w czasie wojny, w 1940 roku z Saint-Jean-de Luz prowadzona była ewakuacja polskich wojsk walczących we Francji. Dwa statki pasażerskie: Batory i Sobieski stanęły na kotwicy w tutejszej zatoce i rybacy dowozili swoimi kutrami ewakuujących się żołnierzy.

Tu port rybacki dziś i jeszcze widok na zatokę.

A na koniec dnia mogliśmy podziwiać zachód słońca