I w końcu dojechaliśmy na Lofoty!!!
Ale po kolei. Wczoraj zatrzymaliśmy się na fajnym kampingu, nad samą wodą, przy wypływającej rzece

Zenek od razu zabrał się za łowienie ryb,

a po niecałej godzince spakowaliśmy i czym prędzej ruszyliśmy w dalszą drogę. Powodem były muchy wielkości szerszeni, które nie tylko latały i brzęczały, ale także kąsały. Właścicielka kampingu (chyba przyzwyczajona do latających gryzoni) powiedziała, że te muchy lubią renifery siedzące w okolicznych lasach. Nie wiem dlaczego nas atakowały!!!  Ruszyliśmy dalej szukać miejsca na nocleg nad otwartym morzem.

Widoczek z drogi: to żółte na łące to kwitnące kaczeńce - jest ich tu całe mnóstwo.

W końcu zanocowaliśmy nad samym morzem, tam ani komarów ani much olbrzymów nie było.

A to już obrazek z dzisiaj - rano nie było wiatru i w fiordach odbijał się cały krajobraz.

 Poniżej most na wyspę Hinnoya

i owieczki, kóre chodzły sobie pod mostem zupełnie samopas.

Tak w ogóle to przez dwa dni jechaliśmy przez obszary bardziej przyjazne rolnictwu: gdzie niegdzie pasły się krowy, koniki biegały sobie po łąkach, widać trochę pól uprawnych i roślinność zdecydowanie nie wygląda na tundrową.
A to już jest widok z mostu przy wjeździe na pierwszą z lofotowych wysp: Austvagoya.

i jedne z pierwszych malowniczych zatoczek.

Ujechaliśmy tylko kawałek, bo czas już był na znalezienie noclegu - stoimy tu gdzie żłóta strzałka

i mamy taki wygląd z okna

Pogoda w dalszym ciągu świetna.Teraz jest 18*C, słońce oczywiście jeszcze nie zaszło (hihihi) i żadnej chmurki na niebie. Ciekawa jestem ile dni jeszcze będzie tak bajkowo.