Ruszyliśmy dalej - jedziemy E6 w kierunku Tromso.
Żałujcie, ze Was tu nie ma. Dziś rano było 18 stopni, a w ciągu dnia ponad 25. W środku dnia przy zwiedzaniu rysunków naskalnych było za gorąco.
Ale po kolei. Droga z Orderfiord do Alty prowadziła malowniczymi terenami, i po przejechaniu interioru, brzegiem fiordu. A wyglądało to tak:

W Alcie zatrzymaliśmy się w muzeum. W środku kilka ekspozycji z dawnego życia Lapończyków i historii tych terenów a także "hall of frame" skoczka narciarskiego Bjorna Wirkoli - mistrza z lat 60 (to przed Małyszem i wszechobecną telewizją, więc kto pamięta!).

Na zdjęciu buty narciarskie do skoków - ciekawa jestem ilu obecnych mistrzów umiało by skoczyć na takich drewnianych nartach

I jeszcze stara łódź lapońska - taki składak obciągnięty skórą.

A teraz główna atrakcja muzeum, czyli naskalne rysunki - jest to jedna z 7 norweskich atrakcji zapisanych na listę swiatowego dziedzictwa UNESCO w 1985 roku.

Ta część muzeum jest na świerzym powietrzu, bardzo ładnie zorganizowana.Do rysunków prowadzą drewniane pomosty, no i widoki też zachwycają.

 Przed muzeum na parkingu wypatrzyliśmy "kampery" z Australii.

 Taki to chyba może zabrać zapasów wody i paliwa na 3 miesiące - w końcu Australia duża, pustynna  i bezludna.

Po opuszczeniu Alty pojechaliśmy drogą E6 na zachód w kirunku Tromso i Narwiku. Widoczki są takie:

 W fiordzie hodowle łososi - nic tylko zanurkować i złapać coś na obiad.

I jeszcze coś o łosiach i reniferach - taki oto znak sobie stał przy drodze, więc Zenek od razu noga z gazu i wypatrywaliśmy, wypatrywaliśmy a tu znów ani łosi ani reniferów!

Na nocleg dziś mieliśmy stanąć na dziko, ale trafił się kamping - taki bez nazwy, płotów, recepcji; za to nad samym brzegiem fiordu,  z ciepłą wodą i natryskiem oraz z internetem, który chodzi jak burza. Właśnie przyszedł pan i skasował 170 koron - możemy stać do jutra wieczór. Stoimy tam gdzie żółta strzałka!

Zenek poszedł na most złapać jakąś rybę, a ja zaraz idę robić mu zdjęcia.